Gisteravond zat onze minister van Economische Zaken en Klimaat Eric Wiebes aan tafel bij Zomergasten. Ik twijfelde in eerste instantie of ik zou gaan kijken, maar als econoom was ik toch ook wel nieuwsgierig naar de minister. En ik moet zeggen, ik hield er een hoopvol gevoel aan over. Dit leek een politicus die, in bepaalde gevallen, het belang van de bevolking vooraan zet. Uiteraard heb ik ook nog wel wat op en aanmerkingen op zijn uiteenzettingen, maar laat ik positief blijven. Als ik het goed begrijp heeft deze minister geconcludeerd dat het zo niet verder kan met Groningen laten beven en gaat de gaskraan dicht. Zijn initiatief dat hij er doorheen heeft gedrukt in een korte tijdsspanne. Nu moeten we nog zien wat er daadwerkelijk gaat gebeuren, maar ik hoorde gisteren ambitie, compassie en daadkracht, iets wat ik ernstig mis in de politiek.

Dat stemt mij hoopvol, zeker ook toen een ander onderwerp ter sprake kwam. De minister gaf aan dat hij een subsidie voor kunstenaars oneerlijk vindt voor de loodgieter, want die krijgt daar dan niets van. En daar zit natuurlijk wat in, waarom bepaalde groepen bevoordelen? Ik miste alleen de oplossing voor zijn bezwaar, namelijk het basisinkomen!
Met compassie naar ieders goede bedoelingen kijken in het licht van de ontwikkelingen op alle vlakken (technisch, sociaal, economisch) die razendsnel gaan kan alleen maar leiden tot invoering van een basisinkomen. En op zich is het er al voor iedereen tot 18 (kinderbijslag) en boven de 67 (AOW), nu nog de groep daar tussenin.

Er is dus een minister die een uitdaging signaleert en al daadkracht heeft getoond. Met het tempo van het besluit om de gaskraan dicht te draaien, zie ik de invoering van een basisinkomen in 2019 nog lukken. Ik wens minister Wiebes hier veel succes mee, als er hulp nodig is, bel me gerust.

Jeroen Doensen is econoom en visionair en schrijft over duurzaamheid, dat alles met alles verbonden is.